Van onze verslaggever ter plaatse
Zoals de kop al zegt ‘kort verhaal lang’ dus beste lezer, gaat u er maar even bij zitten.
Door omstandigheden was het alweer wat jaren geleden dat we als vereniging een uitstapje hadden gemaakt. Dat was de jubileumcommissie uiteraard niet ontgaan, en daarom hadden zij bedacht om in het jaar waarin we 90 jaar bestaan op herhaling te gaan.
De voorbereidingen werden opgestart, Hoofdtrainer Ronnie trok zijn allermooiste stoute schoenen aan en legde een liefdevol lijntje met Papendal en in het bijzonder met de daar werkzame Lisanne (Lizette?). Een datum kiezen was niet moeilijk (er bleken nog maar 2 weekenden beschikbaar dit jaar) en dus viel de keuze op 17, 18 en 19 juni (jawel, 3 dagen).
Om niets aan het toeval over te laten togen 3 weken hieraan voorafgaand Ronnie, Bart en Niels N. reeds naar Papendal voor een verkenningstocht en het maken van ‘afspraken’ (maar daarover later meer).
Vol enthousiasme stuurden zijn vanaf het toekomstig plaats delict reeds enige foto’s vooruit naar de wachtenden op Walcheren:
Waarom de foto’s van de fietsen werden doorgezonden blijft een raadsel; we hebben geen fiets mogen aanraken, laat staan gebruiken en ook het gebruik van de lift kon meermalen rekenen op een minzame, afkeurende blik. Verder valt het de oplettende lezer waarschijnlijk op dat er aan de bar alleen een tapinstallatie is gemonteerd en bier in fles ontbreekt en ook een foto van Lizette (Lisanne?) ontbrak. Om u niet langer in spanning te houden; haar naam is meermalen gevallen doch hebben we haar geen enkele keer mogen aanschouwen dan wel spreken. Hierbij dient nog opgemerkt te worden dat de Hoofdtrainer een kamer voor zich alleen had in een afgelegen gedeelte van het hotel. Uw verslaggever pretendeert overigens niet dat hier sprake zou kunnen zijn van een causaal verband (hij zou niet durven).
Als afsluiting van het kennismakingsbezoek werden door het drietal nog een aantal duidelijke afspraken gemaakt over het wel of niet kalken van de lijnen op het veld, de openingstijden van de bar (deze zou openblijven zolang wij het gezellig hadden (u voelt hem al aankomen) en over de beschikbaarheid van Heineken bier in flesjes (ook deze voelt u al aankomen).
In de dagen voorafgaand aan 17 juni werd een app-groep van deelnemers ingericht, de kamerindeling bepaald (door de Hoofdtrainer) en de auto-indeling vastgesteld (door de Hoofdtrainer, een man van overzicht, controle en structuur). Op 17 juni om 18 uur zou er worden vertrokken vanaf het Middelburgse ZEP en Frans deelde voor de zekerheid nog een foto waar hij wilde afspreken:
Hij koos voor zijn favoriete plek, bij de KFC. Omdat iedereen aandachtig het kaartje had bestudeerd verzamelde de rest bij Mini-Mundi voor de deur en nadat Frans werd gemist bij het koppentellen was 1 telefoontje voldoende om hem met zijn bagage te laten verkassen van zijn voorkeurs locatie naar de plek van vertrek. Nadat ook Niels F. 10 minuten na de afgesproken tijd arriveerde konden we dan eindelijk op pad richting Arnhem. De reis verliep uiteindelijk voorspoedig nadat we enige wijziging in de wagenvolgorde hadden aangebracht. Mocht iemand verstand hebben van hoe je cruise control kunt aanzetten en adaptive cruise control juist uit kunt zetten: Niels N. komt graag naar uw uitleg luisteren.
Bij het oprijden van Papendal passeerden we Jan J. die kwam aangefietst, hij had z’n camper in de nabijheid op een camping gezet en zijn vrouw daar achtergelaten, en konden we gaan inchecken. Ook hier deelde de Hoofdtrainer weer de lakens (en kamersleutels) uit, en nadat we de bagage hadden gedropt in de kamers togen we richting terras om te gaan genieten van de avondzon en rust.
Dat eerste lukte prima, het was nog lang warm, dat twee slaagde minder, het was nog lang onrustig……
Terwijl wij in afwachting waren van de eerste bestelling (NB: de foto van een lachende Bart is van voor dat moment) werd er al druk gewerkt aan de groepsband. Dat de vooraf gemaakte afspraken niet helemaal (of helemaal niet) waren doorgekomen bleek bij het uitserveren. Geen Heineken in een flesje maar alleen als tapje; flesjes waren er niet…. Tsja, moet je net bij Bart zijn bij wie het lachen inmiddels was vergaan…. de man van de afspraken erbij gehaald; hem stond niets meer bij…. Standvastig als een geroutineerd scheidsrechter bleef Bart bij zijn standpunt en even later verscheen zowaar een special delivery voor hem. Een groen flesje, gehaald uit een andere bar op het complex, speciaal voor hem! (en dat 3 dagen lang…..).
Al dorstlessend was het wachten op onze laatste kompaan: Ron die vanuit Köln was afgereisd om deel te nemen aan ons uitstapje. Toen ook Ron een kamer en een plekje had gevonden op het terras zat de sfeer er al goed in, muzikaal ondersteund door Niels N. met zijn favoriete tophit ‘Kachel’…..
Dat het leuk, gezellig en luidruchtig was had u inmiddels denk ik wel begrepen; laat werd het ook: om 01:30 dook uw verslaggever zijn bedje in.
Op zich hoefde dat nog niet zo’n probleem te zijn, maar we werden stipt 8 uur (!!) aan het ontbijt verwacht door de Hoofdtrainer. Dat scheidsrechters gedisciplineerde mensen zijn bleek maar weer eens temeer; iedereen zat keurig op tijd achter een cracker, boterham of yoghurtje. Niet allemaal helemaal okselfris maar geen tijd om bij te komen. Na het ontbijt was het tijd voor het spellencircuit op het kunstgras. Via de app probeerde Niels F. daar nog onderuit te komen door te melden dat hij op miraculeuze wijze twee linkerschoenen in zin tas had gevonden (van het merk waar hij maar 1 paar van heeft (……..)
Uiteindelijk kwam het allemaal nog goed met een ander paar, en zo togen we onder leiding van Bart naar het veld waar de Hoofdtrainer een spellencircuit had uitgezet. Met bijzondere spelregels, en soms een wat vrije interpretatie daarvan door sommige teams (zo u wilt: valsspelen), werd er 1,5 uur lang door tweetallen gestreden voor de winst. Een geweldig leuke ochtend met veel plezier en vooral een circuit waaraan iedereen mee kon doen, topfit, geblesseerd, oud of iets minder oud; voor de strijd maakte dat geen verschil. Dobbelstenen vlogen alle kanten op, routes werden afgesneden en zelfs de pion van Cees raakte tijdens het spel zoek.
Dat uiteindelijk Frans en Silco wonnen was bij voorbaat eigenlijk al een uitgemaakte zaak, voor hen was de tegenstand niet noemenswaardig zouden zij later zeggen. Dat iedereen het erg naar zijn zin had laten de foto’s wel zien.
Laat u overigens niet misleiden door de laatste foto; Bart had hier niet gewonnen maar poseerde puur even voor de foto om die naar huis door te kunnen sturen.
Omdat de temperatuur de 30 graden inmiddels had bereikt was de douche na afloop zeer welkom en ook het sportlunch buffet werd met graagte aangevallen. Prima verzorgd en lekker om de nodige voedingsstoffen aan te vullen.
Na de lunch was het tijd om het mentale deel op de proef te gaan stellen; Silco had een quiz in elkaar gedraaid die we speelden in een speciaal voor ons gereserveerde zaal met alles erop en er aan. Er werden 5 teams gevormd met namen als Allesweters, Kenners, Valsspelers, Kacheltje (wie zou daar nou in hebben gezeten) en team Ron&Nico. Beantwoorden ging via de eigen mobiel (ja ja, moderne techniek bij een vereniging op leeftijd) en dat leverde de nodige hilariteit op. Want naast het juiste antwoord ging het ook om de snelheid. En ondanks de keuze uit slechts 4 kleuren werd bij een enkel team consequent (dat dan weer wel) de verkeerde kleur ingetikt.
De vragen over o.a. Papendal, spelregels, voetbalhistorie, Zeeuws voetbal en diverse personen (was het nou Lisanne of Lizette?) werden uiteindelijk het best beantwoord door team Allesweters (Matthijs en Ronnie) die daarmee gingen strijken met de eer.
Omdat we nog wat tijd over hadden keken we onder het genot van een verfrissing naar een deel van de live-stream van de na-competitiewedstrijd tussen Luctor Heinkenszand en RCS. Extra spannend natuurlijk voor Hoofdtrainer Ronnie en Jan J.
Helaas konden we het einde niet zien omdat er alweer moest worden omgekleed voor de middagtraining. En dat werd uiteindelijk best een pittige. Er zaten veel sportelementen in met wandelen, sprint, baltechniek en het testen van elkaars verbale vermogen (schelden, mopperen, beschuldigen en uitlachen). Wederom prachtig en doordacht in elkaar gezet door de Hoofdtrainer die gelukkig tussendoor wat drinkpauzes inlaste.
De 1 (Cees) liet zich opnaaien door de grote passen van de ander (Jan J.), Ron was het zijn eer te na om te verliezen en liep zich het snot voor de ogen, Matthijs en beide Niels-en hielden zich te netjes aan de regels om vaak te kunnen winnen en Nico en Silco deden hun best om met een vrije interpretatie wat vaker te winnen waarin ze glorieus niet slaagden….. Na afloop was iedereen doorweekt van het zweet en konden we moe maar zeker voldaan terug richting onze kamers voor een verkwikkende douche.
Na de prima avondmaaltijd sloten we af op het terras, het was immers alweer onze afscheidsavond en dus moest er nog driftig geëvalueerd worden. Iedere bestelling die we plaatsten ging (onder het nodige gelach) de mist in. Er verschenen drankjes op tafel die niet besteld waren en drankjes die wel besteld waren verschenen juist niet op tafel. Kortom; chaos troef. Maar als gedisciplineerd arbiters namen we het initiatief, schreven zelf de bestellingen op een briefje en gaven dat keurig af aan de bar.
En jawel!! Chaos troef……. verkeerde drankjes, geen drankjes, andere drankjes en tot overmaat van ramp zelfs een complete bestelling die zoek was geraakt. Dat we veel gelachen hebben is zeker en kunt u zich waarschijnlijk wel voorstellen. Omdat het deze avond minder lang warm bleef, de kou een beetje op stak, we moe waren van 2 trainingen en we de volgende ochtend nog een programma voor de boeg hadden vertrokken we tegen half één naar onze kamers. (Maar ook omdat de bar om 12 uur wilde sluiten…. u weet wel, afspraak, tot het gezellig is…enz…. enfin… kluspuntje voor volgende keer).
De laatste ochtend konden we uitslapen want we werden pas om 9 uur (stipt) verwacht bij het ontbijt. Frans en Niels F. namen dat uitslapen wel erg letterlijk en kwamen iets na half tien ook nog aangeschoven. Omdat we gingen Pitch & Putt golfen was een stevig ontbijt aangeraden. Buiten regende het gestaag, maar om half elf was het vrijwel droog, precies het tijdstip dat we naar buiten mochten. Er werden 3 teams gevormd en gewapend met clubs, ballen, tees en een scorekaart trokken we ten strijde.
De dame van de golfbaan gaf nog uitleg, waar wij als eigenwijze en betwetende scheidsrechters uiteraard niet naar luisterden, en we verdeelden ons over de 9 te lopen holes (zo heet dat in golftermen).
Veel hilariteit, veel alfagedrag en de nodige apen op de rots (het zal u niet verbazen) en ook weer heel veel lol. Als u onderstaande foto’s bekijkt zult u ook bemerken dat niet iedere baan er ongeschonden vanaf is gekomen………
Omdat er onvoldoende (lees: niet) was opgelet bij de uitleg werd door ieder team de score op een andere wijze vastgelegd met als resultaat dat er geen soep van te maken was en er deze keer dus ook geen winnaar kon worden aangewezen (kluspuntje voor een volgende keer). Na het golfen pakten we onze spullen, en na een bedank/afscheidswoord van Ronnie (en een welgemeend applaus van de groep voor hem) checkten we uit en keerden we terug naar het Zeeuwse land.
Vanaf deze plaats nogmaals een heel groot compliment en dank je wel voor de organisatie en iedereen die zijn steentje daar in de voorbereiding aan bij heeft gedragen. Het was tot in de puntjes verzorgd, beregezellig en we hebben met z’n allen ontzettend veel en vaak gelachen en lol gemaakt. De chauffeurs hartelijk dank voor hun bereidwilligheid ons veilig te vervoeren!
Iedereen die er niet bij was; jullie hebben echt iets gemist maar niet getreurd, in de wandelgangen hoorde ik al snode plannen voor een nieuwe editie.
Dus: wordt vervolgd!
