Na maandenlange voorbereiding, wat de activiteitencommissie bepaald niet in de koude kleren was gaan zitten, was het dan eindelijk zover: deze formidabele vrijdagavond stond voor de deur. Na een ongekend mediacampagne wisten we, passend bij de voetbalsport, een elftal deelnemers te verzamelen: Jan v.d. V. en zijn sympathieke kleinzoon Jan-Willem, Wim B., Nico, Ronnie, Bart, Rick S., Sebastiaan, Matthijs, Kees en Frans.
Helaas moest Matthijs zich wegens ziekte afmelden, vermoedelijk aangeslagen als Feijenoorder door het ontslag van Priske. Hierdoor konden we twee teams van vijf spelers samenstellen. De uitbaters van de locatie haalden opgelucht adem toen ze de namen op de deelnemerslijst zagen. Een paar leden die vorig seizoen wél aanwezig waren, moesten nu verstek laten gaan. Dat stemde de eigenaren meer dan tevreden, want juist diegenen hadden het vorige jaar enkele banen aan diggelen gegooid. Dankzij hun afwezigheid mochten wij dit keer onze talenten vertonen op de hoofdbanen.
En dat was een waar spektakel. De setting was fenomenaal: enerverende achtergronden, lichteffecten, rooksignalen en zelfs een lichtgevende bowlingbal, die deed denken aan de klassieker When the Lady Smiles van Golden Earring. Niets kon deze avond nog verpesten.
Om 19:00 uur gingen we van start. Gelukkig bestaat onze club niet alleen uit zeventigers, waardoor de jongere generatie de namen kon invoeren op (zoals dat tegenwoordig heet) een display. Waar is de tijd gebleven van een potloodje en een papiertje om de score bij te houden?
Iedereen was in vorm, op twee spelers na. Één van hen was Jan, die zich onbewust al heeft gekroond tot bedenker van het Woord van het Jaar 2025: “gootgooier”. Hij leek namelijk te denken dat je punten scoorde door de bowlingbal zó te werpen dat alle kegels bleven staan. Na drie kwartier (ook al een mooie voetbalkundige term) had hij eindelijk door hoe het spel wél werkt.
Dan was er nog Sebastiaan, die juist té veel talent liet zien. Hij won met overmacht. Volgens hemzelf kwam dat door zijn rol als assistent-grensrechter, waarbij hij regelmatig een vlagsignaal moet geven. De kracht in zijn arm was dusdanig groot dat de kegels zowat tegen het plafond kaatsten.
Wim had het ondertussen druk met zijn telefoon. In de zandbak beter bekend als de Azië Cup werd de wedstrijd Koeweit tegen Jordanië gespeeld, en als ware voetbalverslaafde moest hij natuurlijk op de hoogte blijven.
Ook Kees was weer van de partij. Fantastisch, want binnenkort gaat hij met pensioen, waarna hij “naar eigen zeggen“ weer op de training zal verschijnen. Althans, als we zijn uitspraak correct hebben vertaald, want het Noord-Bevelands blijft een onverstaanbaar dialect.
Verder was de nummer één van het opkomstklassement bij de oefensessies present: Nico. Hij staat tegenwoordig overal hoog genoteerd en mag zelfs in Leiden en Delft arbiters gaan beoordelen. Of dit een eerbetoon is óf een manier om hem subtiel richting het westen te sturen, laten we in het midden.
Uit Noord-Walcheren waren er ook enkele spelers te bewonderen, aan wie hun ouders ooit de namen Rick en Bart hebben meegegeven. Over hun prestaties laat ik mij liever niet al te kritisch uit, ik heb hen de komende maanden nog hard nodig voor andere evenementen. Daarom zeg ik: chapeau, heren, ga vooral zo door met jullie inzet!
Mijn trouwe metgezel in de activiteitencommissie, Frans, was uiteraard ook aanwezig. Of ik hem die avond nu vooral heb “gezien” of “gehoord”, laat ik aan de lezer over.
Na 90 minuten wederom een fraaie voetbalterm kwamen de banen schadevrij uit de strijd. Een luid applaus klonk vanaf de bar: geen verzekeringsclaim nodig dit jaar!
Daarna volgde een bijzonder gezellige nazit aan de stamtafel. Dankzij het nieuwe budget voor 2025 vloeide de drank (geheel terecht) rijkelijk. De gespreksonderwerpen varieerden van een mogelijk nieuw bestuur tot de ranglijsten van scheidsrechters, nostalgische herinneringen en andere sportieve bespiegelingen.
Rond 22:15 uur keerde iedereen zwalkend huiswaarts. De volgende ochtend was er gelukkig geen enkele melding op de site van Veiligheidsregio Zeeland te vinden, een teken dat alle leden zonder noemenswaardige incidenten de nacht hadden overleefd en vol goede moed aan hun zaterdag konden beginnen.
Tot slot: dank aan iedereen voor deze weergaloze avond! Met een sportieve en vooral positieve instelling kunnen we vol vertrouwen uitkijken naar de volgende activiteit. Houd de mededelingen dus goed in de gaten!
Ronnie Krocké
Voor meer foto’s verwijs ik jullie naar onze Facebookpagina of naar myalbum; Bowlen 21-02-2025